سعادت انسان در كار ، تفكر و سعی در حفظ شرافت و تقوی است.

7-سعادتمند كسی است كه از هر خبط و خطایی كه از او سر بزند تجربه ای جدید به دست آورد.

8-سعادت دیگران قسمت مهمی از خوشبختی ما است.

9-سعادت نتیجه یك زندگانی عقلانی است.

10-سعادت جامعه به مراتب مهمتر از سعادت فرد می باشد.

11-سعادتمند و عاقل كسی است كه صبح هنگامی كه از خواب بر می خیزد به خود بگوید : من خوشبختم.

12-سعادت یك ملت آن قدر كه به سجایای اخلاقی و قوای روحی او بستگی دارد به سایر عوامل مادی مربوط نیست.

13-سعادت در سلامت نفس و بی آزاری است و محل آن نیز در افكار و گفتار و رفتار خودمان است.

14-سعادتی بالاتر از این نیست كه آدمی بتواند حق و باطل را از یكدیگر تمیز بدهد و دل و جان را به نور معرفت روشن سازد.

15-ظالم از سعادت حقیقی دور ،و به شقاوت ابدی نزدیك است.

16-هركس در طب خیر و سعادت دیگران باشد، بالاخره سعادت خودش را هم به دست خواهد آورد.

17-شادمانی و نیكبختی ما غالباً بسته به مهر و صفایی است كه با دیگران داریم.

18-حُسن شهرت و نام نیك بزرگترین سعادت هاست.

19-فقط عدالت است كه  می تواند عامل  خوشبختی شود.

20-خوشبخت ترین افراد كسی است كه فضیلت دیگران را قدر بداند و از خوشبختی دیگران نیز احساس مسرت كند