نماز کليد بهشت است
حضوری عاشقانه
آدمی در این کره ی خاکی همیشه آرزوهایی را در آسمان ذهن خود به زیباترین شکل نقاشی نموده و برای رسیدن به آنها، نهایت تلاش خود را انجام می دهد. طبیعی است که از میان انبوه آرزوهایش یکی از آنها، بیشتر خودنمایی کرده و چون ستاره ای چشمک زنان از او دلربایی می کند، مؤمنین خداجویی نیز، از این امر مستثنی نبوده، آنها در صفحه ی قلب خود آرزویی را حک نموده اند که از نظر اهمیّت، در حدی است که بیان و قلم از توصیف آن عاجز است .
آن آرزوی نورانی و آسمانی که همواره فکر و اندیشه مؤمن را به خود مشغول نموده این است که به هنگام اوقات معنوی نماز، نمازی آبرومند را به درگاه الهی تقدیم نموده، به گونه ای که در آن حضوری عاشقانه در محضر خداوند بی نیاز داشته باشد که در لسان ادبیات اسلامی، از آن به حضور قلب تعبیر می شود.
.
معنای حضور قلب
حضور قلب در نماز به این معنا است که انسان در نماز، دل را با زبان همراه نماید، به گونه ای که با تمام وجود، خود را در محضر خداوند بی مثال ببیند و تمام توجّه و حواس خود را به سوی آن قدرت بی نظیر، متمرکز نماید، و به تعبیر عوامانه، شش دانگ حواسش نزد خداوند بی همتا باشد . در نماز، باید تمام مملکت باطن را در اختیار حضرت حق قرار داده و با چشم دل به جمال یار بنگریم تا شربت حیاتبخش عشق را به ما چشانده و با آن عمق وجودمان را سیراب نماییم. نمازی که در آن انسان، فقط زبانش ذکر خدا بگوید و دلش جای دیگر باشد، عین نفاق و دورویی است . ششمین اختر تابناک آسمان ولایت امام صادق(علیه السلام) در مورد چنین اشخاصی می فرماید: خداوند به چنین نمازگزارانی خطاب می کند: «اَتَخدَعُنی؟ و بِعّزَّتی وَ جَلالی، لاُ حرّمنّک حلاوةَ ذکری، لا حجبنّکَ عَن قُربی و المَسَرَّة بِمناجاتی.» آیا با من حیله گری و نیرنگ می کنی؟ سوگند به عزّت و جلال خودم، شیرینی یاد خود را از تو می گیرم و تو را از مقام قرب خویش و لذّت مناجاتم محروم می کنم .
در میان عبادات، هیچ عبادتی به مانند نماز، نمی تواند قلب کوچک آدمی را به دریای بی کران رحمت الهی وصل نماید، و روح انسان را از سرچشمه ی فیوضات بی انتهای خداوند بی همتا، سیراب نماید .
راستی چه عذابی بالاتر از این، که انسان از ذکر و یاد خدا و از خلوت با خدا لذت نبرد! عذابی است دردناک که قلب و جان آدمی را به آتش می کشد .
گاهی انسان، در کنار دوستانش ساعتها به سخن می نشیند بدون اینکه احساس خستگی و ناراحتی کند ولی همین شخص در نماز احساس خستگی دارد و نماز خواندن برای او ملال آور است و این نیست مگر به خاطر عدم حضور قلب در نماز. در حقیقت توجّه قلبی نداشتن به خدا، لذت عبادت را از او گرفته و لذا طبیعی است که در نماز احساس خستگی و ناراحتی داشته باشد .
پيامبر اکرم «صلي اللهعليهوآلهوسلم» ميفرمايند:
«خداوند نماز را نور چشم» من قرار داده و آنرا محبوب من ساخته است آنطور که گرسنه را بر طعام و تشنه را به آب مشتاق کرده است.
(از اينهم بالاتر) انسان گرسنه وقتي غذا ميخورد سير ميشود و هنگاميکه تشنه و آب مينوشد سيراب ميگردد ولي من هيچگاه از نماز سير نميشوم .
و نيز فرمود، «اولين عمل بنده که روز قيامت بدان رسيدگي ميشود نماز اوست و اگر پذيرفته شد بقيه اعمال او نيز بررسي ميشود ولي اگر نمازش پذيرفته نشد به اعما ل ديگرش هم وقعي نمينهند.
چند حدیث :
امام علی (ع ) :
قنوت و سجده طولانی در نماز، نمازگزار را از عذاب آتش نجات می دهد .
امام صادق (ع ) :
دو رکعت نماز با عطر بهتر است از هفتاد رکعت نماز کسی که عطر نزده است
امام صادق (ع) :
نماز، بهترين کارها نزد خداوند و آخرين وصيتهای پيامبران الهی است .
پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله فرمود :
امت من چهار گروه هستند :
1 ـ گروهى نماز مىخوانند، ولى در نمازشان سهل انگارند «ويل» براى آنهاست، و « ويل» نام يكى از طبقات زيرين جهنم است، خداوند فرمود: (فويل للمصلين الذينهم عن صلاتهم ساهون) ماعون 4 و 5
پس «ويل» براى نمازگزاران است، آنهايى كه در نمازشان سهل انگارند.
2 ـ گروهى گاهى نماز مىخوانند و گاهى نمىخوانند، پس «غى» مال آنهاست، و «غى » نام يكى از طبقات پايين جهنم است. خداوند متعال فرمود: (فخلف من بعدهم خلف اضاعوا الصلوة و اتبعوا الشهوات فسوف يلقون غيا(
سپس جانشين آن مردم خداپرست قومى شدند كه نماز را ضايع كرده و از شهوات پيروى كردند، و اينها به زودى در «غى» افكنده خواهند شد.
3 ـ گروهى هيچ وقت نماز نمىخوانند، «سقر» براى آنهاست، «سقر» هم نام يكى از طبقات زيرين جهنم است كه خداوند متعال فرمود: (ما سلككم فى سقر قالوا لم نك من المصلين) مدثر .42
(اهل بهشت از اهل جهنم سئوال مىكنند) چه چيزى شما را به «سقر» كشاند؟ در جواب مىگويند : ما از نمازگزاران نبوديم.
4 ـ گروهى هميشه نماز مىخوانند، و در نمازشان خشوع دارند. خداوند متعال فرمود: (قد افلح المؤمنون الذين هم فى صلاتهم خاشعون) مؤمنون.1 و .2
مؤمنان رستگار شدند، آنهايى كه در نمازشان با خشوع هستند.