دوّم، غارت زدگى جسم در گور;

در قبر نخستين غارت به چشم انسان است، كه جانوران زمين چشم را مى خورند، آن چشمى كه سلطان بدن مى باشد. و خيلى دوست اش مى داريم و مواظب هستيم كه كوچك ترين آسيبى به او نرسد; خصوصاً چشمى كه از اوّل صبح تا غروب به چشم چرانى و دنبال ناموس مردم مى باشد. بعد گوش، دست، پا و ساير اعضاى بدن، تا مى رسد به استخوان و اسكلت كه خاك مى شود.واى به حال جسمى كه ملتزم به تقوا نيست و در هرزه گى عادت كرده. در حالى كه خداوند از يكايك اعضاى انسان بر اعمالى كه انجام داده اند شهادت مى گيرد و مى فرمايد: « اليَوْمَ نَخْتِمُ عَلى أَفْواهِـهِمْ وَتُكَـلِّمُنا أَيْدِيهِمْ وَتَشْهَدُ أَرْجُلُهُمْ بِما كانُوا يَكْسِـبُونَ ;(12) امروز بر دهان هاتان مُهر خموشى نهيم و تنها دست هاتان سخن گفته و پاهاتان بر آنچه كرده ايد شهادت دهند.» -

سوّم، غارت زدگى اعمال;

كه اين غارت زدگى از همه آنها كه ذكر شد مهم تر است. براى اين كه انسان در عالم برزخ و قيامت در گروِ اعمالى است كه در دنيا انجام داده، با اين حال اگر ذوى الحقوق و طلب كاران بيايند و حق شان را مطالبه كنند، در اين صورت كسى كه حق النّاس در دَين داشته باشد از تمام اعمال خير او مى كاهند و به طلب كار مى دهند، اگر عمل خير نداشته باشد از گناهان طلب كار مى كاهند و بر گناهان غارت كننده مى افزايند.حق النّاس غير از حق اللّه است. خداوند با صفات رحميّت و كريميّت از حق خود مى گذرد و به مرور زمان عالم برزخى و آخروى انسان هاى مجرم و گناه كار را مورد لطف درياى بيكران غفران خود قرار مى دهد. امّا حق النّاس بايد از تك تكِ مردم كه حقّى در دَين دارند و مديون آنها هستيد رضايت بگيرند، تا خشنودى خداوند از خوشنودى بندگان، ره توشه افراد خاطى گردد; و خداوند در قرآن مى فرمايد: إِنّما أَمْوالُكُمْ وَأَوْلادُكُمْ فِتْنَةٌ وَأَنَّ اللّهَ عِنْدَهُ أَجْرٌ عَظِـيمٌ ;(13) جز اين نيست كه مال ها و فرزندان شما وسايل آزمايش شمايند و هر آن كس به خوبى از بوته امتحان درآيد او را در نزد خداوند پاداشى بزرگ است