کو ه میان . نگین گلستان

هرگزم نقش تو از لوح دل و جان نرود    

    هرگز از ياد من آن سرو خرامان نرود

آن چنان مهر توام در دل و جان جاى گرفت    

    كه اگر سر برود از دل و از جان نرود

از دماغ من سرگشته خيال دهنت    

    به جفاى فلك و غصه ء دوران نرود

هر چه جز بار غمت بر دل مسكين منست    

    برود از دل من وز دل من آن نرود

در ازل بست دلم با سر زلفت پيوند    

    تا ابد سر نكشد وز سر پيمان نرود

گر رود از پى خوبان دل من معذورست    

    درد دارد چه كند كز پى درمان نرود