باد بهار مى وزد از گلستان شاه
|
ساقى حديث سرو و گل و لاله مى رود |
وين بحث با ثلاثهء غساله مى رود |
|
مى ده كه نوعروس چمن حد حسن يافت |
كار اين زمان ز صنعت دلاله مى رود |
|
شكر شكن شوند همه طوطيان هند |
زين قند پارسى كه به بنگاله مى رود |
|
طى مكان ببين و زمان در سلوك شعر |
كاين طفل يكشبه ره يك ساله مى رود |
|
آن چشم جادوانه ء عابد فريب بين |
كش كاروان سحر ز دنباله مى رود |
|
خوى كرده مى خرامد و بر عارض سمن |
از شرم روى او عرق و ژاله مى رود |
|
از ره مرو به عشوه ء دنيا كه اين عجوز |
مكاره مى نشيند و محتاله مى رود |
|
باد بهار مى وزد از گلستان شاه |
وز ژاله باده در قدح لاله مى رود |
+ نوشته شده در یکشنبه بیست و چهارم مهر ۱۳۹۰ ساعت 18:33 توسط حاجی
|